در دنیای کسبوکارهای امروزی، نقش فناوری به عنوان یکی از محرکهای اصلی موفقیت کسبوکارها غیرقابلانکار است. با این حال، تفاوتهای عمدهای بین شرکتهایی که فناوری را به عنوان هسته اصلی کسبوکار خود (شرکتهای فناورانهمحور) بهکار میگیرند و شرکتهایی که از فناوری به عنوان ابزار پشتیبانی (شرکتهای فناورانهپشتیبان) استفاده میکنند، وجود دارد. این تفاوتها نه تنها بر روی مدل کسبوکار، بلکه بر روی نقشهای کلیدی همچون مدیر محصول (PM) و مالک محصول (PO) تأثیر میگذارد.